Wyklęty
Niesie mnie Polska w całym swym majestacie
Niesie poprzez mroki i gwoździe grabieżców
Cóż powiem Tobie, mój nienarodzony bracie
Gdy usta milczą od kul w potylicę strzelców
Cóż powiem Tobie, prawnuku kochany
Czy mogłem inaczej, niż stanąć w wartościach
Czy mogłem przejść życie bez żadnej rany
Bez zgniatanych palców, bez śrób w kościach
Wybrałem symbol dla Ciebie, symbol myśli zwycięstwa
Pociągnąłem spust w twarz mordercy
Godząc się z koszmarem spojrzenia
W snach oczu jego błagalnych, wśród dylematów męstwa
I wiem, że to człowieka dozgonnie już zmienia
Niesie mnie Polska w myślach ciepłych waszych
W refleksji głębokiej nad tym, co ważne i trudne
Obyście nie mieli dylematów pokoleń naszych
Choć to marzenie, może piękne, jest bardzo złudne
Szczątki po katowniach w bezładzie rozrzucone
Lepią się w Ojczyznę z kawałków składaną
Jesteście Wy, stojący przed pradziadami z pokłonem
Macie Polskę jedną i tylko Wam po wsze czasy daną
Póki jest Ona w myślach, gestach i słowach
Póki książki o Niej z miłością wieszcze piszą
Każdy plan powstały w wrogich głowach
Dążenia wasze stanowczo i z siłą uciszą.
Krzysztof Szumski/Demonicon4