Wgląd w nieskończoność
Spójrzmy na siebie jako kogoś, kto ma tendencję do wzrastania i poszerzania narzędzi obserwacji.
Ja jako człowiek:
Posiadam umysłowość – X (Baza),
Obserwuję swój umysł – X1,
Obserwuję swoją obserwację umysłu – X2,
Obserwuję X2 – X3,
.
.
.
Obserwuję X(N-1) – XN
Wglądem w boską nadprzestrzeń umysłów nazwałbym zbiór {X1, X2, …, XN}, gdzie osobista nadprzestrzeń jest skończonym podzbiorem rosnących rozszerzeń obserwacji.
Czym są te wyobrażenia do nieskończoności? Metodą szukania odpowiedzi na pytania:
Czy wnioskujesz wnioskowaniami, czy wnioskujesz wnioskowaniami o wnioskowaniach?
Czy potrafisz myśleć czyimiś sposobami myślenia?
Jak rozległy jest Twój umysł?
Czy szukasz Boga w sobie i w innych ludziach, bo łączy przecież wszystkich boska nadprzestrzeń?
Jakże w ten sposób widać, że nie jesteśmy posiadaczami rzeczy, ale wzrostami, w których posiadania się przydarzają. Spójrz drugiej osobie w oczy i ujrzyj ten potencjał wzrostu świadomości, którego i Ty jesteś częścią. Spójrz na świat, gdzie mimo chaosu niekompatybilnych i wykluczających się idei, za którymi ludzie w swej masie gonią, mamy ze sobą jakąś pokrywalność. Wystarczy dwóch albo trzech dążących do boskiej nadprzestrzeni, a wtedy łączy ich w głębi sama nadprzestrzeń, stają się jednością.
I tak oto drzwi do idei relacjonizmu stają się otwarte…
Krzysztof Szumski